این دفعه میخوام حرفای خود خود دلمو بنویسم...
دلم خیلی گرفته،خیلی...
خدا جونم صدامو میشنوی؟!
دلم کربلا میخواد،اونم اربعین،پای پیاده....
به هرکی میگم میگه آخه تو رو چه به این حرفا؟
مگه حسینی بودن سن وسال میشناسه؟
همه وهمه از زن و مرد،پیر و جوون،همه عاشق آقاشونن،بعد بنده حقیر چرا نباشم؟!
بهم میگن چرا همه حرفات بزرگونه است،نگران نباش به موقع همه ی این حرفارو میزنی،نمیخواد از حالا این طور حرف بزنی...
خداییش شما باشین دلتون نمیگیره از این همه محدودیت فکری؟!
میگن نمیخواد از حالا به فکر این باشی که موهات رو نامحرم نبینه حالا وقت داری واسه توبه...
میگن تو که انقد بچه ای رو چه به امام حسین(ع)و کربلا؟
...
خلاصه کنم خیلی ناراحت و گرفته ام چند وقته....
کمکم کنید...